ความแตกต่างระหว่างการทดสอบกรดนิวคลีอิก COVID-19 การทดสอบแอนติเจนและการทดสอบแอนติบอดี

ความแตกต่างระหว่างการทดสอบกรดนิวคลีอิก COVID-19 การทดสอบแอนติเจนและการทดสอบแอนติบอดี

โดยปกติจะมีสองกลยุทธ์ในการตรวจจับโรคติดเชื้อ: การทดสอบสำหรับเชื้อโรคเองหรือการทดสอบแอนติบอดีที่ผลิตโดยร่างกายเพื่อต่อสู้กับมัน

ในหมู่พวกเขาการตรวจหาเชื้อโรคสามารถตรวจจับทั้งแอนติเจนและกรดนิวคลีอิก

การทดสอบกรดนิวคลีอิกและการทดสอบแอนติบอดี/แอนติเจนเป็นวิธีสำคัญในการยืนยัน coronavirus ใหม่รวมถึงขั้นตอนสำคัญสำหรับการวินิจฉัยของผู้ป่วย

I. วิธีการตรวจจับ

(1) การทดสอบกรดนิวคลีอิก

การตรวจจับกรดนิวคลีอิกซึ่งเป็นวิธีการโดยตรงในการตรวจจับสารพันธุกรรมของเชื้อโรคได้ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในการแพร่ระบาดของโรคนี้เนื่องจากลักษณะของการวินิจฉัยระยะแรกความไวสูงและความจำเพาะ มันใช้เทคโนโลยีการจัดลำดับยีนเพื่อให้ได้ลำดับกรดนิวคลีอิกสำหรับการวินิจฉัย แต่ความแม่นยำของวิธีการตรวจจับนี้ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับตำแหน่งการสุ่มตัวอย่างและเทคนิคดังนั้นการสุ่มตัวอย่างที่ไม่เหมาะสมอาจนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ไม่ถูกต้อง

(2) การตรวจจับแอนติเจน

การตรวจจับแอนติเจนคือการตรวจหาแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคแอนติเจนยังเป็นวิธีการตรวจจับโดยตรงของวิธีแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรค ในฐานะที่เป็นส่วนประกอบของแอนติเจนโปรตีนที่ทำให้เกิดโรคสามารถกระตุ้นการตอบสนองของระบบภูมิคุ้มกันและผลิตสารเอฟเฟกต์ภูมิคุ้มกัน (เช่นแอนติบอดี) เมื่อนวนิยาย coronavirus บุกรุกร่างกายมนุษย์โปรตีนเช่นโปรตีน S (Spike glycoprotein) บนพื้นผิวของมันคือแอนติเจน กุญแจสำคัญของผลิตภัณฑ์ตรวจจับแอนติเจนคือการพัฒนาแอนติบอดีที่สามารถผูกกับแอนติเจนซึ่งเป็นความยากลำบากทางเทคนิคในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ตรวจจับแอนติเจน

(3) การตรวจจับแอนติบอดี

แตกต่างจากการตรวจจับกรดนิวคลีอิกและการตรวจจับแอนติเจนการตรวจจับแอนติบอดีคือการตอบสนองของระบบภูมิคุ้มกันของโฮสต์ซึ่งเป็นวิธีการตรวจจับทางอ้อมส่วนใหญ่ใช้สำหรับการตรวจสอบการติดตามการติดเชื้อ หลังจากที่ไวรัสบุกรุกร่างกายมนุษย์ร่างกายมนุษย์จะสร้างแอนติบอดีที่เฉพาะเจาะจงสำหรับการป้องกันซึ่งแอนติบอดี IgM ที่เฉพาะเจาะจงเป็นตัวแรกที่ผลิตและดำเนินการป้องกันระยะแรกตามด้วยแอนติบอดี IgG โดยการตรวจจับการมีอยู่และเนื้อหาของแอนติบอดีที่เฉพาะเจาะจง IgM และ IgG ในตัวอย่างเลือดเราสามารถตัดสินได้ว่ามีไวรัสในร่างกายและสถานการณ์ของการติดเชื้อไวรัสหรือไม่

ii. ลักษณะของวิธีการตรวจจับสามวิธี

การทดสอบกรดนิวคลีอิก: มีความต้องการสูงสำหรับสภาพแวดล้อมในห้องปฏิบัติการบุคลากรทดสอบเครื่องมือ ฯลฯ ที่มีความไวสูงและความจำเพาะที่ดี โดยทั่วไปผลลัพธ์จะได้รับภายใน 2-3 ชั่วโมง

การตรวจจับแอนติบอดี: ใช้งานง่ายเหมาะสำหรับการตรวจหาผู้ป่วยที่ต้องสงสัยจำนวนมากและผู้ติดเชื้อที่ไม่มีอาการผลลัพธ์ที่เร็วที่สุดภายใน 15 นาที

การตรวจจับแอนติเจน: ความต้องการต่ำสำหรับห้องปฏิบัติการสามารถใช้สำหรับการคัดกรองก่อนการวินิจฉัยก่อนกำหนดเหมาะสำหรับการตรวจคัดกรองขนาดใหญ่ในโรงพยาบาลขั้นพื้นฐานผลลัพธ์ที่เร็วที่สุดภายใน 15 นาที